Zaterdag 8 juli om 18u 's avonds was het eindelijk zover, ons vliegtuig richting Tel Aviv-Israel stond ons, vertrekkensklaar, in de luchthaven van Luik-Bierset op te wachten. De check-in verliep zeer vlot en zonder noemenswaardige problemen. Zo kwamen we dan ook na een rustige vlucht (van ongeveer 5 uurtjes) rond 24u 's nachts plaatselijke tijdaan op de internationale luchthaven ‘Ben Gurion' van Tel Aviv.

Het kostte ons betrekkelijk weinig moeite om de achterdochtige Israëlische douaniers op een verkeerd spoor te zetten. Op de luchthaven mocht immers niemand weten dat we een groep vrijwilligers waren die naast een bezoekje aan Israël, ook een 8 dagen durende tocht door bezet Palestijns gebied op het programma had staan... Wanneer de controleurs daar immers achter waren gekomen, zou de kans zeer groot geweest zijn dat we onmiddellijk op de vliegtuig terug richting België werden geplaatst. 'Veiligheid gaat boven alles' luidt de alomgekende slagon daar, en personen diesympathiseren met de Palestijnse bevolking krijgen vaak het etiket 'terrorist' opgeplakt en kunnenin Israeldan ook gemist worden als kiespijn. Nauwelijks 1 luttel uurtje en 3 douanecontroles verder stonden we voor het eerst in de (nog steeds aangenaam warme)Israëlische buitenlucht.

Het zat er echter nog niet op voor die dag: onze buschauffeur voor de komende 10 daagjes, Nur,stond ons op te wachten en samen reden we in het holst van de nacht door het Israelische binnenland. Naeen relatief vlottepassage door een verlaten controlepost van het Israelische leger (ook wel een cheqpoint genoemd)reden we onzeeindbestemming voor die nacht: Ramallah, een bezette stad op de Westelijke Jordaanoever, binnen...

Eindelijk aangekomen in het hartje van deze stad doken we na een lange dag rond 03:00 ons bedje in, want de volgende dag zou zich immers snel genoeg aankondigen en er stond zeer veel op het programma...